Ντάρελ, Λόρενς

(Lawrence George Durrell, 1912 – 1990). Άγγλος ποιητής και πεζογράφος (Ινδία 1912). Έζησε για μεγάλο διάστημα στην Κέρκυρα και ύστερα, ως διπλωμάτης, στην Αίγυπτο. Η πόλη της Αλεξάνδρειας αποτέλεσε το φόντο του Κουαρτέτου της Αλεξάνδρειας, μιας σειράς από τέσσερα μυθιστορήματα: Ζιστίν (1957), Μπαλτάζαρ (1958), Όρος των Ελαιών (Mountolive, 1958) και Κλέα (1959). Με το Κουαρτέτο του ο Ν. ήθελε να αναπτύξει μια έρευνα πάνω στον σύγχρονο έρωτα, εμπνεόμενος από τις θεωρίες του Φρόιντ και του μαρκήσιου ντε Σαν. Η ψυχολογική αυτή μελέτη, βίαιη και χωρίς προκαταλήψεις, εκφράστηκε με έναν νέο τύπο μυθιστορήματος, ελεύθερο από κάθε παραδοσιακό αφηγηματικό πρότυπο, που, παραβλέποντας καμιά φορά τα προβλήματα ύφους και σύνταξης, απέβλεψε στη δημιουργία μιας διαφορετικής διάστασης στον χώρο και στον χρόνο. Ο Ν. άρχισε το ποιητικό του έργο υπό την επίδραση του Όντεν και του Τόμας Ντάιλαν. Στα καλύτερα του ποιήματα - Μια ιδιωτική χώρα, (1943), Πόλεις, πεδιάδες, άνθρωποι (1946) κλπ., στα οποία, το 1955, προστέθηκε το Δέντρο της οκνηρίας και άλλα ποιήματα - ο Ν. δημιουργεί, σε μια γλώσσα απλή και ρέουσα, την οποία όμως μερικοί κριτικοί θεωρούν πρόχειρη, ζωηρές εικόνες με εντυπωσιακό χρώμα.